مقایسه میزان همبستگی راهبردهای یادگیری خودتنظیم با خودکارآمدی در دانش آموزان با آسیب شنوایی و عادی مقطع دبیرستان شهر تهران سال تحصیلی 89-1388

هدف این پژوهش عبارت است از: مقایسه میزان همبستگی راهبردهای یادگیری خودتنظیم با خودکارآمدی در دانش آموزان با آسیب شنوایی و دانش آموزان عادی مقطع دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی 89-1388. نمونه آماری شامل 100 نفر دانش آموز مقطع دبیرستان بود که از این تعداد 50 نفر با آسیب شنوایی و 50 نفر از افراد عادی بودند. پژوهش بر حسب نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی است. داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه خودکارآمدی شرر (gse) و پرسش نامه راهبردهای یادگیری خودتنظیم پینتریچ (mslq) جمع آوری گردید. اطّلاعات گردآوری شده، با بهره گیری از نرم افزار spss و با روش ضریب همبستگی پیرسون و آزمون z تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در دانش آموزان با آسیب شنوایی و دانش آموزان عادی راهبرد های یادگیری خود تنظیم با خودکارآمدی رابطه معناداری دارد. نتایج تحلیل ها همچنین نشان داد که از میان چهار راهبرد یادگیری خود تنظیم ، راهبردهای انگیزشی بیشترین همبستگی را با خودکارآمدی دارد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که، میزان همبستگی راهبردهای یادگیری خودتنظیم با خودکارآمدی در دانش آموزان با آسیب شنوایی و دانش آموزان عادی معنادار است. همچنین تمامی مولفه های راهبرد های یادگیری خود تنظیم با خودکارآمدی همبستگی معناداری دارد.